Monnikenberg, 2 juni 2020
door Rob Pluntke
In de “Paddenstoelvijver” op Monikkenberg was door de leden van de Bosploeg een goudkarper gesignaleerd. Deze karper (ongeveer 50 cm lang) is waarschijnlijk door iemand uit zijn vijver gehaald en in deze poel gedumpt. Dit gebeurt ook met waterschildpadden die ineens te groot worden voor het aquarium. Daarover in de volgend bericht meer.
Danny, Ries, Joost en ondergetekende hadden om 10.00 uur afgesproken op het landgoed. Vol goede moed hebben we geprobeerd om de Karper met een korst brood te vangen, maar deze is blijkbaar verwend met “visvoer”, want hij taalde er niet na. Hij komt misschien wel uit iemand zijn vijver en toen het beest te groot werd is de arme ziel hier in de poel gedumpt, waar hij het ongetwijfeld naar zijn zin heeft tussen de salamanders, padden, kikkers en veel libelles. We hebben een aardig tijd in het water getuurd maar hij liet zich niet snel zien, totdat we er met waadpak ingingen. Hij zwom rakelings langs en natuurlijk te snel en te slim voor het grote schepnet. Een paar keer zagen we hem en bij schatting is de karper zo’n 50 cm lang. Om de goudkarper te vangen is het misschien het beste om dat met een groot fijnmazig net te gaan doen en hem dan stukje bij beetje in te sluiten.
Zou zonde van de vele salamanders en alle andere inheemse soorten om het dier daar te laten zwemmen. Goudkarpers zijn namelijk alleseters. Met zijn bovenlip woelt hij de bodem om, terwijl hij met de baarddraden ‘proeft’ of er iets eetbaars in zit. Dat zijn waterinsecten, wormen, kreeftachtigen en planten. Met het omwoelen van de waterbodem door karper, komen de daarin opgeslagen stoffen in het water vrij. Een van die stoffen is fosfaat, een groeistof voor zwevende algen (fytoplankton). Als het fosfaat in de waterkolom komt, maken de algen daar gebruik van. Ze gaan sneller groeien. Het water wordt dan troebel. Dat is slecht voor de waterplanten, die zonlicht nodig hebben om te kunnen groeien. Zeker voor een vijver zoals deze is ook dit funest voor de flora en fauna.
We houden het in de gaten.
Speciale dank aan Joost voor het maken van de foto’s deze keer.
