De Bosploeg, door Anne-Mieke Peet
LET OP: HIER MOETEN NOG FOTO’S BIJ !! ZIE KOERIER !
Iedere woensdagmiddag werken een paar enthousiaste natuurliefhebbers vrijwillig in het gebied Anna’s Hoeve van het Goois Natuurreservaat. Vaak horen zij de vraag: ‘Wat zijn jullie aan het doen?’, Het antwoord is Wij verwijderen Amerikaanse vogelkers’. Waarom? Omdat deze Amerikaanse boom veel Nederlandse natuurgebieden overwoekert.
Toen deze mooie boom uit Amerika hier werd geïntroduceerd, wisten we niet wat we nu wel weten. Die boom heeft het veel te goed bij ons. Onze Nederlandse aarde mist een schimmel die de Amerikaanse aarde wel heeft en die in Amerika te overvloedige vogelkersgroei tegen houdt. Wij vinden het geen goed plan om die schimmel nu ook maar in te voeren. Wij proberen met mensenhanden, voeten- en denkwerk de Amerikaanse vogelkersgroei in Nederland te bedwingen . Dat is veel werk, vraagt veel doorzettingsvermogen en optimisme. Iedereen raakt wel eens even ontmoedigd en daarom noemen we die boom hier nu ook wel bospest. Wij moeten die pestboom natuurlijk heel goed herkennen en bekijken nu nauwkeurig hoe hij reageert op onze aanvallen.
Op foto 1 zie je een beginstadium van de bospest. Dat kleine bolletje was ooit een kers van een andere boom. De pit van de Amerikaanse vogelkers kun je gemakkelijk doorbijten, er zit wit spul in dat naar amandelen smaakt en waar waarschijnlijk erg veel levenskracht in
zit. De kersenpit is in de grond gezakt, een beetje verhout en er zijn wortels uitgegroeid aan de linkerkant. Aan de bovenkant groeit er een klein boompje uit. Deze kleine vogelkers kunnen we meestal nog gemakkelijk uit de grond trekken. Maar als we hem één of twee Jaar
niet zien, is hij groter geworden en krijgen we hem de grond niet meer uit. We knippen er dan alle takken van af, zie foto 2.
Het vervelende is alleen dat die vogelkers meteen weer nieuwe takken gaat maken en ook nog eens onder de grond flink uit gaat dijen. Hoe vaker hij geknipt wordt, hoe dikker de ondergrondse wortels worden, doorgroeien en een stukkie verderop weer aan een nieuwe boom beginnen te werken. Na zes jaar zo door ons te zijn mishandeld, zou die boom het loodje moeten leggen. Alleen doet hij dat toch vaak niet. Je krijgt vanzelf respect voor zo’n boom. Maar we zijn hem zat omdat we er zat van hebben. Dus maken we nu korte metten. Het hele wortelgestel leggen we bloot, zie foto 3. Door middel van een paar gemene knippen verlaat de Amerikaanse vogelkers het Nederlandse grondgebied .
Gelukkig hebben verleden jaar drie sterke mensen zich bij onze groep gevoegd. Met een paar goeie flinke trappen tegen een schop hebben ze in no time een grote vogelkers eruit. Soms komen we nog wel eens een vergeten exemplaar tegen, een paar meter hoog met een doorsnede van 30 cm of meer. Dan kunnen we even uit ons dak gaan. Fijn zagen en zorgen dat hij de goeie kant opvalt en er niemand onderdoor loopt
Wij hebben veel plezier op woensdagmiddag en we houden veel van bomen
Boven: Beginstadium met pit
Midden: Takken van vogelkers
Onder: Wortelgestel blootgelegd
